Epiko

(I-click para sa bidyo)

     Ang epiko ay isang uri ng panitikang tumatalakay sa kabayanihan at  pakikipagtunggali ng isang tao o mga tao laban sa mga kaaway nito. Ito ay karaniwang  nagtataglay ng mga mahiwaga at kagila-gilalas o di-kapani-paniwalang pangyayari.

    Ang mga epiko ay ipinahahayag nang pasalita, patula o paawit (sa iba’t ibang mga estilo); maaaring sinasaliwan ng ilang mga instrumentong pangmusika o minsan nama’y  wala. Ito rin ay maaaring gawin nang nag-iisa o kaya naman ng grupo ng mga tao. Ang haba ng epiko ay mula sa 1,000 hanggang 5,000 linya kaya’t ang pagtatanghal sa mga ito ay maaaring abutin ng ilang oras o araw.

    Karamihan sa mga rehiyon sa bansa ay may maipagmamalaking epiko. Mahalaga sa mga sinaunang pamayanan ang mga epiko. Bukod sa nagiging aliwan, ito rin ay nagsisilbing pagkakakilanlang panrehiyon at pangkultura. Kadalasan, ang mga epiko ay sumasalamin sa mga ritwal at pagdiriwang ng isang lugar upang maikintal sa isipan ng mga mamamayan ang mga kinagisnang ugali at paniniwala, gayundin ang mga tuntunin sa buhay na pamana ng ating mga ninuno.

 

 Narito ang ilan sa mga ito:

 

1. Bidasari - epiko ng mga Mёranao

2. Ibalon - epiko ng mga Bikolano

3. Dagoy at Sudsud - epiko ng mga Tagbanua

4. Tuwaang - epiko ng mga Bagobo

5. Parang Sabir - epiko ng mga Moro

6. Lagda - epiko ng mga Bisaya

7. Haraya - epiko ng mga Bisaya

8. Maragtas - epiko ng mga Bisaya

9. Kumintang - epiko ng mga Tagalog

10. Biag ni Lam- ang - epiko ng mga Iloko

11. Tulalang - epiko ng mga Manobo

12.Indarapatra at Sulayman – epiko ng mga Magindanaw